Door de hoge jeugdwerkloosheid volgden veel jongeren steeds langer onderwijs en wachtten zij met settelen. Ook in Oost-Europa groeide de frustratie, waar jongeren onder het falende communisme weinig kans op persoonlijke vooruitgang zagen. In de muziek waar jongeren naar luisterden dook steeds hetzelfde refrein op: 'No Future' (geen toekomst). De economische, culturele en politieke stagnatie bood inspiratie voor nieuwe genres en subculturen. De punkbeweging bijvoorbeeld wilde choqueren en beledigen door kritiek te leveren op de moderne samenleving en levensstijl in heel Europa.