Η νόσος Covid γράφει ιστορία

Jack Hopkins

Jack aged 5 from North Devon - during the lockdown he walked 50k to raise money to help the NHS. Total raised £1550. He walked 5k twice a week and although this was tough he kept going as he remembered “the doctors and nurses needed to help to stop the virus”.  Nominated by Katie Roberts

Mahi Ahmed

Mahi Ahmed was the founder of Inclusive Exeter CIC’s Coronavirus Hardship Relief Project. As lockdown loomed, Mahi got working on his plan to have tasty, nutritious meals delivered to vulnerable people across the city. Within days, a team of volunteers responded and our wonderful group of co-ordinators, order takers, shoppers, chefs and delivery drivers came together. Mahi’s enthusiasm was infectious and our whole team felt motivated and energised. More than 1,000 people benefitted, receiving meals and/or food parcels, thanks to Mahi’s vision and drive. He would say that every member should be nominated but he is our Lockdown Legend. - Nominated by Alan Quick

City Community Trust

CCT is Exeter’s leading health and wellbeing charity working in partnership with Exeter City Football Club and provides a range of activities to people of all ages, focused on health, education, wellbeing and physical activity. During the Covid-19 crisis CCT turned their attention to underpinning the support services here in Exeter and East Devon. Throughout May they responded to requests to deliver groceries and medication to the most vulnerable in the community and have now supported shielded and vulnerable people - Jamie Vittles, Andy O’Doherty and all the team at the City Community Trust were nominated by Cllr Peter Holland.

Marilyn Laws

Since late March Marilyn Laws has selflessly raised over £1000 for the Children’s Hospice South West and in the process brought a sense of security to the community. Marilyn raided her sewing supplies to make an array of masks for the community, and in the process raised money for an organisation where terminally ill children have come to spend their last days during lockdown. The generosity of people has been overwhelming. This is not only in terms of the donations but assisting Marilyn in her quest to distribute the masks. Marilyn’s mission continues! – Nominated by Simon Tootell

Paul Mouland

Paul Mouland, the Freemoovement team and their volunteers have been delivering, by bike and trailer, hot meals to the homeless, medication, books from Exeter Library, food packages and essential supplies for people who have suffered financially and emotionally. They have forged partnerships with multiple community organisations including faith groups, St Thomas Food Fight, St Thomas Medical Centre to name a few. Paul has also stepped in and hosted online Covid-19 emergency meetings for the city wards of St Thomas, Alphington and Exwick. Their contribution to the city of Exeter has been immense. - Nominated by Chloe Pooley

YMCA Exeter Support Workers - Peter Hall

YMCA Exeter Support Worker, Peter Hall is our lockdown legend. As networks, routines and community connection were stripped away for our 31 young people living in supported accommodation, Peter responded with faultless courage. He went above and beyond to support our young people as he toured the building, responding to any fears and connecting from a distance - ensuring every young person knew that they weren’t alone.

YMCA Exeter Support Workers - Lydia Brown

As lockdown hit on 23rd March, YMCA Exeter Support Worker, Lydia Brown, was on call 24/7 responding faultlessly and courageously to young people struggling with the impact of lockdown on their mental health.  One resident needed Lydia to accompany them to the hospital, other residents needed Lydia to queue for hours to collect their prescriptions. Many residents just wanted to chat on the phone day or night, knowing that Lydia would be there for them. To all of us at YMCA Exeter, Lydia is our lockdown legend.

YMCA Exeter Support Workers - Sarah Griffiths

As Covid-19 broke, Sarah Griffiths single-handedly kept YMCA Exeter supported accommodation spotlessly clean for all 31 young people living in residence. She went above and beyond, putting her own health at risk to ensure that there was no chance of the virus spreading. From endlessly cleaning communal handles, to meticulously ensuring communal bathrooms were free of germs, Sarah embodied selfless courage and kindness towards all of our young people. To all of us at YMCA Exeter, Sarah is our lockdown legend.

David Spicer

My very good friend David Spicer is a Lockdown Legend because every day for the first 50 days of Lockdown he played a virtual ‘Guess the song’ keyboard rendition of popular hits for his vast number of followers. This quickly became very important to all of his friends and family as it provided something to look forward to and chat about together online. It made everyone smile in a really tough time when people were scared and stuck indoors. His little chat, some jokes and keyboard skills were a daily highlight and made lockdown an easier thing to get through. - Nominated by Dax Oliver

Sammy Hartstein

Sammy is 16 years old and has been a regular volunteer for the Buckfastleigh Response team, helping deliver food parcels for the food bank. He has donned his face mask and gloves and carried heavy boxes of groceries to people who needed support, often in hot weather. As well as delivering food, he has delivered books to help shielded people with their lockdown boredom. He has done all of this whilst coping with the death of his grandma, the loneliness of lockdown, and uncertainty around his GCSEs. - Nominated by Helen Hartstein

Home haircut, April 2020

A three-year old boy, Oisin, has his haircut at home, Carryduff, Northern Ireland, April 2020. Due to the lockdown hairdressers were shut.

Lisburn & Castlereagh City Council staff and councillor with NHS floral banner

This floral banner, dedicated to the National Health Service (NHS), was planted by Lisburn & Castlereagh City Council staff in Lisburn’s historic 17th-century Castle Gardens.   

Shuttered shop, Lisburn City Centre, March 2020

Due to a nationwide lockdown in March 2020, shops were ordered to close. Many people were very worried by the pandemic, and shop owners often left words of encouragement on their closed businesses, including this – ‘take care and stay safe’. Lisburn Turkish Barbers is located in Market Square, Lisburn.

Child’s linen face mask

Linen is strong, lightweight, easy to work with and helps wick moisture away. It is one of the best fabrics for facemasks or coverings. In Northern Ireland, the use of face coverings in enclosed public spaces was made mandatory to help stifle the impact of the Covid-19 pandemic.   

Alcohol hand sanitiser, April 2020

Alcohol hand sanitiser was in huge demand in the early days of the pandemic. Many distilleries ceased producing spirits and started selling their own, branded, hand gels. Shortcross Gin is located outside Crossgar, Co. Down, and sold their products online.

Antwerp prison banners

The employees and inmates of the prison on Begijnenstraat made four banners. This way they sent out messages of solidarity and empathy - a wish for health for everybody.

15 March – 16th May 2020

Collection: MAS, inv. nr MAS.0328.002

Urban gym

'Beerschot Atletiek' and 'Buurtsport Kiel en Hoboken' developed a gym track across the Kiel neighbourhood. They suggest exercises everyone can do in different public places, making use of benches, stairs, etc.

20th April 2020

Walking the Meir

When the lockdown was over, the stores on the shopping street Meir reopened. Retailers took safety measures of all kinds. The municipality created road markings to enable crowd control and ensure physical distancing.

31st March 2020

Collection: FelixArchief, inv. nr 2876#82

Iftar ‘on wheels’

Celebrating ‘Iftar’ — breaking the fast together after sunset — was not possible during this Ramadan. Therefore some mosques, such as El Fath, delivered Iftar meals by cargo bike to people who were alone or in poverty.

12th April – 13th May 2020

Collection: FelixArchief, inv. nr 2920#6

’t Akkoord plays music for De Fontein

Since seniors turned out to be more vulnerable victims of the coronavirus, many inhabitants of care centres and service flats had to stay at home. The musical band ’t Akkoord gave a physical distance concert in front of residence De Fontein to provide some musical distraction.

10th May 2020

Collection: FelixArchief, inv. nr 2893#2

Composer Zita Bružaitė’s piece “Anxiety”

When the quarantine was announced on March 16, composer Zita Bružaitė started creating her new piece “Anxiety” (Lith. Nerimas). Every day, she devoted at least half an hour for this work. The manuscript of the composition donated by Bružaitė to the museum reflects various moods and conditions that the artist had undergone on each day of the quarantine.

T-shirt

Spending her time at home, Gintautė focused on her favourite hobby, embroidery. Having asked her friends on Instagram what represented the current situation to them, she embroidered thirty-three different quarantine stories on her old T-shirt. The stories depict different symbolic ideas, nostalgic things, and relevant issues such as toilet paper and respirators. When a follower asked her to embroider something magical, she decided to interpret this through an image of ‘a coronavirus in a glass jar’. The T-shirt was given to the museum by Gintautė Riabovaitė. 

Cherry blossom trees online

Spring is the time when all the people of Vilnius go to the ‘sakura orchard’ to admire the blooming trees. Yet this spring, in order to protect the people and limit inevitable gatherings, Vilnius City Municipality in cooperation with the telecommunication company Telia installed cameras in the orchard and organised live web-streaming of the blooming sakura cherry trees. Vilnius City Municipality donated the informative sign to the museum.

A ticket from Bali

In March 2020, when the borders of most of the countries were closed suddenly, travellers were faced with huge challenges. The Ministry of Foreign Affairs of the Republic of Lithuania started arranging repatriation flights from the countries with the biggest numbers of held-up registered citizens. The last flight from Bali Island took place on March 28-29. Ugnė Karaliūnaitė, who returned home on that flight, gave her tickets to the museum.

A template for face shields

At the rapid onset and spread of this viral infection, Lithuanian health care institutions did not have enough protective equipment, whereas the acquisition of such protective gear became next to impossible. In response to the situation, the School of Robotics developed a 3D mask print template, which businesses and individuals used to print over fifty thousand face shields for health workers in a very short period of time. Paulius Briedis (VšĮ Robotikos mokykla) donated the template to the museum.

Χαμστερόκουτο

Τούτο δω το χαμστερόκουτο ταχυδρομήθηκε εν μέσω πανδημίας κορονοϊού ως εναλλακτικό δώρο γενεθλίων, όταν ήταν αδύνατες οι επισκέψεις αυτοπροσώπως. Περιείχε δύο ρολά χαρτί υγείας, μια μεγάλη συσκευασία μακαρόνια και κονσέρβες - είδη ιδιαιτέρως χρήσιμα όταν ξεκινούσαν τα πρώτα μέτρα κατά του κορονοϊού στη Γερμανία. Πολλά από αυτά ήταν εξαντλημένα στα σουπερμάρκετ. Αποστολέας ήταν η «Εταιρεία Hamster της οδού Hamster από το Hamstern».

Amberg, 18 Απριλίου 2020

Ευχαριστήριο γράμμα σε ταχυδρομική κάρτα για τους ταχυδρόμους

Η Deutsche Post AG έλαβε αυτή την αυτοσχέδια ταχυδρομική κάρτα σε ένδειξη ευχαριστίας προς τους εργαζόμενους στη διανομή της αλληλογραφίας, οι οποίοι πιέστηκαν ιδιαίτερα από τον αυξημένο όγκο επιστολών και δεμάτων κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού. Λόγω των περιοριστικών μέτρων κατά του κορονοϊού, πολλά νοικοκυριά επέλεγαν, σε ολοένα και μεγαλύτερο βαθμό, την παράδοση κατ’ οίκον των αγορών τους. Έκτοτε, τα αγαθά παραδίδονται συχνά χωρίς ανθρώπινη επαφή. Η κάρτα μπορεί να θεωρηθεί χειρονομία και ένδειξη αλληλεγγύης προς τον ταχυδρόμο, κατ’ αναλογία προς το εσπερινό χειροκρότημα για τους επαγγελματίες της υγείας. Η ταχυδρομική κάρτα φέρει σφραγίδα με τον καθεδρικό ναό της Κολωνίας σε γυάλινη χιονόμπαλα.

Κολωνία, 30 Μαρτίου 2020

Ημερολόγιο παράξενης περιόδου

Το βιβλίο αυτό, που εξέδωσε ο καλλιτέχνης Hasso von Henninges, συγκεντρώνει εγγραφές από 20 συγγραφείς, οι οποίοι περιγράφουν τις καθημερινές τους εμπειρίες, συνήθειες και εντυπώσεις από την περίοδο με τον κορονοϊό τον Μάρτιο και τον Απρίλιο. Οι εβδομάδες αυτές σημαδεύτηκαν από τα μέτρα για τον περιορισμό του κορονοϊού και από αυτοαπομόνωση. Κάποιες από τις σκέψεις τους καταγράφηκαν σε χαρτί, άλλες σε υπολογιστή. Το έργο των 260 σελίδων εκδόθηκε σε 32 αντίτυπα.

Νυρεμβέργη, Μάρτιος-Απρίλιος 2020

Ταχυδρομικές κάρτες τον καιρό του κορονοϊού

Η καλλιτέχνις Susanne Schattmann έστειλε με το ταχυδρομείο παλαιές ταχυδρομικές κάρτες, βαμμένες με ακρυλικές βαφές, σε συγγενείς και φίλους, και τους ζήτησε να αυτοσχεδιάσουν και να τις στείλουν πίσω. Περισσότεροι από 50 άνθρωποι κάθε ηλικίας ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα. Τα σχέδια και οι τεχνικές της έκθεσης με τις ταχυδρομικές κάρτες καλύπτουν ένα πλήρες φάσμα καλλιτεχνικής έκφρασης, από ακουαρέλες και φωτογραφίες έως γραφισμό και σχέδιο. Ο σχετικός «χαρτογραφικός περίπατος» και ένα «αυτοδημιούργητο τραγούδι» βρίσκονται επίσης υπό διαμόρφωση.

Νυρεμβέργη, Μάρτιος-Ιούνιος 2020

Εξατομικευμένες οδηγίες για τη χρήση Skype και iPad από ηλικιωμένους

Η πανδημία του κορονοϊού έδωσε τεράστια ώθηση στην ψηφιοποίηση. Ένα μεγάλο κομμάτι των διαπροσωπικών ανταλλαγών έχει πλέον μετατοπισθεί και πραγματοποιείται μέσω ψηφιακών διαύλων εξαιτίας των περιορισμών στις ανθρώπινες επαφές. Για τον λόγο αυτό, ο κ. Rauch αγόρασε ένα iPad για τους γονείς του, οι οποίοι είναι άνω των 80 ετών, για να συνεχίσει να επικοινωνεί πρόσωπο με πρόσωπο μαζί τους. Δεδομένου ότι οι γονείς δεν είχαν καμία εμπειρία από υπολογιστές, έξυπνα τηλέφωνα ή το διαδίκτυο, ο γιος τους έγραψε οδηγίες, βήμα προς βήμα, για τους γονείς του, τις οποίες και τους έστειλε ταχυδρομικώς, μαζί με τη συσκευή. Εξηγεί σε αυτές με ποιους τρόπους λειτουργούν η ίδια η συσκευή αλλά και η υπηρεσία άμεσης ανταλλαγής μηνυμάτων Skype.

Dortmund, 22 Μαρτίου, 2020

Tandle Hills

Από τα γεμάτα κόσμο πάρκα, τις παιδικές χαρές και τους παιδότοπους στους αγρούς, το χορτάρι, τον ουρανό και τους ανοιχτούς χώρους. Το εθνικό πάρκο Tandle Hills ήταν και θα συνεχίσει να είναι το καταφύγιό μας. Τα παιδιά χρειάζονται άπλετο χώρο, χρόνο και παιχνίδι χωρίς τους κανόνες του σπιτιού, των ενηλίκων και του κόσμου. Όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι, κάπως έτσι βρήκαμε την υγειά μας..

Νοσηλευτικό προσωπικό με ζωγραφισμένες προσωπίδες στην παιδική πτέρυγα νοσοκομείου

Το Lockdown Museum στο Oldham είναι ένα ψηφιακό έργο που αποσκοπεί να αποτυπώσει τη ζωή στην γύρω περιοχή κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19. Οι υπεύθυνοι του έργου ζήτησαν από την τοπική κοινότητα να βοηθήσει στην καταγραφή και την εξερεύνηση αυτής της περιόδου ώστε να φτιάξουν μια ψηφιακή χρονοκάψουλα για τις μελλοντικές γενιές κατοίκων του Oldham.

Λούτρινο αρκουδάκι σε παράθυρο

Η Γκαλερί Oldham δημοσίευσε εννέα ψηφιακές εκθέσεις με τους εξής τίτλους: «Η ζωή στη διάρκεια του lockdown», «Καλοσύνη», «Αντικείμενα», «Δημιουργία», «Αλλαγές», «Μηνύματα», «Φύση», «Άθληση» και «Εργασία». Τον Αύγουστο ζήτησαν να προστεθούν και γραπτά. Τα αποκαλούν «Οι επιστολές του lockdown».

Κοινωνικές εκδηλώσεις εν μέσω κοινωνικής αποστασιοποίησης

Μέχρι στιγμής 80 άτομα έχουν στείλει πάνω από 300 εικόνες και γραπτά. Πρόκειται για τις πρώτες συνεισφορές σε ένα εξαιρετικό αρχείο που θα βοηθήσει την Γκαλερί να αφηγηθεί στις επόμενες γενιές πώς ήταν η ζωή εν μέσω μιας παγκόσμιας πανδημίας.

Άλμα και πόζα!

Τέκνο εργαζόμενου σε βασικό τομέα συνεχίζει τις σχολικές του δραστηριότητες.

Corona Solidaritätsband

Το Υπουργείο Κοινωνικών Υποθέσεων μοίρασε τα βραχιολάκια αυτά σε δημόσιους διοικητικούς υπαλλήλους. Απεικονίζει τα μέτρα υγιεινής, η τήρηση των οποίων επιβραδύνει την περαιτέρω εξάπλωση του κορονοϊού.

Σημείο διέλευσης συνόρων

Φωτογραφία στην κοινότητα Ruggell του Λιχτενστάιν, στα σύνορα με την Αυστρία, την περίοδο που ήταν κλειστά τα σύνορα. Μετάφραση της πινακίδας: Κλειστό σημείο διέλευσης συνόρων για όλα τα οχήματα και τους πεζούς.

Εντυπώσεις από το Vaduz - «Στάση λεωφορείου»

Στάση λεωφορείου στον δήμο του Vaduz: λεωφορείο, αφίσα με πληροφορίες σχετικά με τα προστατευτικά μέτρα που πρέπει να τηρούν οι επιβάτες και οι οδηγοί.

Εντυπώσεις από το Ruggell - «Αφίσες»

Ταχυδρομείο του δήμου Ruggell.

Στην αριστερή αφίσα: Πληροφορίες σχετικά με το περιορισμένο ωράριο λειτουργίας που ισχύει από τις 20.04.2020. Πριν από αυτή την ημερομηνία το ταχυδρομείο ήταν κλειστό.

Στη δεξιά αφίσα: Υπενθύμιση και έκκληση να τηρούνται οι αποστάσεις και να πραγματοποιούνται συναλλαγές, ει δυνατόν, χωρίς μετρητά.

Gesperrt Poster Gemeinde Balzers

Από τα μέσα Μαρτίου 2020 μέχρι τα μέσα Μαΐου 2020 όλες οι δημοτικές παιδικές χαρές και οι παιδότοποι στο δήμο Balzers του Λιχτενστάιν δεν λειτουργούσαν. Παρόμοιες αφίσες αναρτήθηκαν σε όλα αυτά τα μέρη.

Η Jenny Mclean θυμάται τη Nidiya

Τα Boundary Way Allotments, οι δημοτικοί λαχανόκηποι, βρίσκονται πολύ κοντά στο σπίτι μου. Ήμουνα εκεί χθες και συνάντησα έναν Τζαμαϊκανό ονόματι Tony Mclean και πιάσαμε την κουβέντα για τους κήπους. Μου είπε ότι η γυναίκα του η Jenny ήταν στην κηδεία της καλύτερής της φίλης, της Nidiya, που πέθανε από κορονοϊό. Μίλησα μαζί της σήμερα το πρωί και μου είπε ότι θα χαρεί να τα πούμε στους λαχανόκηπους γιατί βρίσκει παρηγοριά σε αυτό το μέρος. Ήταν χάλια στην κηδεία καθώς θυμόταν τα 33 χρόνια κολλητής φιλίας της με τη Nidiya. Οι μαύροι και οι Ασιάτες του Wolverhampton μοιάζει να έχουν χτυπηθεί πολύ άσχημα από τη νόσο.

Χειροκροτήματα για το NHS, το εθνικό σύστημα υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου

Ένας από τους 10 καλλιτέχνες στον οποίο ανέθεσε παραγγελία η Historic England, ο Roy Mehta, επέλεξε αυτή τη φωτογραφία για να συμπεριληφθεί στις 10 φωτογραφίες της συλλογής με θέμα «Τα προάστια του Λονδίνου». Δήλωσε δε τα εξής:  «Η φωτογραφία που επέλεξα έχει τίτλο Shuvaseesh Das, χειροκρότημα για το NHS στο Λονδίνο. Μου άρεσαν και μερικές ακόμα από τις φωτογραφίες αλλά αυτή αποτυπώνει την πραγματικότητα του lockdown για πολύ κόσμο». Στο πλάνο βλέπουμε ένα ζευγάρι να χειροκροτεί στο μπαλκόνι. Δεδομένων των συνθηκών, το χειροκρότημα σημαίνει ένα πράγμα μόνο, τη στήριξη που παρέχεται σήμερα στο NHS. Ο συνδυασμός με το σκυθρωπό τους βλέμμα δημιουργεί μια πολύ ισχυρή εικόνα.

Μπουγέλο από απόσταση

Διασκέδαση σε δρομάκι μια ζεστή ανοιξιάτικη ημέρα. Δυο φίλοι αλληλομπουγελώνονται μέχρι να γίνουν μούσκεμα και να τους τελειώσει το νερό. Τα αθώα χαχανητά και οι τσιρίδες τους θυμίζουν ημέρες του παρελθόντος που όμως θα επιστρέψουν.

Juliette, Juliette (ήχοι του δρόμου)

Χάρη στις ηλιόλουστες και ζεστές ημέρες που μας προσφέρει η άνοιξη, η χαλάρωση στον κήπο μου προσφέρει μεγάλη ανακούφιση. Η επιβολή περιοριστικών μέτρων κυκλοφορίας σε συνδυασμό με την έκρηξη του αριθμού των συμπτωμάτων μετέτρεψε για ακόμη μία φορά αυτό τον μικρό εξωτερικό χώρο στο απόλυτο καταφύγιο για εμένα· έναν κόσμο που υπάρχει μόνο το απαλό αεράκι, το υπέροχο κελάηδημα των πουλιών, οι φωνές και τα γέλια των παιδιών που παίζουν και το χάδι του ανοιξιάτικου ήλιου στο πρόσωπό μου όταν κλείνω τα μάτια. Ωστόσο, εξακολουθεί να είναι απορίας άξιο το πώς μπορούμε να απολαύσουμε την ξεκούρασή μας σε ένα τέτοιο απάγκιο δεδομένου ότι τα σπίτια μας είναι τόσο κοντά το ένα με το άλλο.

Ταυτόχρονο κούρεμα

Δύο γείτονες κουρεύονται ταυτόχρονα στους κήπους τους που βρίσκονται δίπλα δίπλα. Ο κήπος που βρίσκεται στα δεξιά ανήκει στον φωτογράφο Alun Bull.

Προστατευτική μάσκα

Η Isabelle Mathieu, μια σχεδιάστρια καπέλων από την Alleur, σχεδίασε τη συγκεκριμένη μάσκα στο πλαίσιο της πανδημίας Covid-19. Το εν λόγω σχέδιο επιτρέπει την επικοινωνία με άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα ακοής και ομιλίας. Στο εγχείρημα αυτό συμμετείχε και η Relab de Liège που φρόντισε για την κοπή των υλικών με λέιζερ διασφαλίζοντας ότι οι άκρες του υφάσματος δεν ξεφτίζουν στο σημείο που βρίσκεται το πλαστικά τμήμα της μάσκας.

Όχι φιλιά αλλά η καρδιά είναι πάντα παρούσα!

Κονκάρδα που προωθεί την τήρηση των αποστάσεων στο πλαίσιο της κρίσης του κορονοϊού.

Όλα θα πάνε καλά. Το υποσχόμαστε!

Χειροποίητο διακοσμητικό με ένα μήνυμα ελπίδας εν μέσω του περιορισμού της κυκλοφορίας που επιβλήθηκε λόγω της κρίσης του κορονοϊού.

Μετά τη βροχή... βγαίνει ο ήλιος. Μένουμε σπίτι!

Μια μητέρα με την κόρη της έφτιαξαν αυτή την κατασκευή την περίοδο του περιορισμού της κυκλοφορίας. Την είχαν τοποθετήσει στα παράθυρα της πρόσοψης, στο ισόγειο του σπιτιού.

Τέλος το σκέιτμπορντ

Όταν επιβλήθηκε lockdown στο Ηνωμένο Βασίλειο, στις αρχές Μαρτίου 2020, σταμάτησαν σχεδόν τα πάντα. Μεταξύ άλλων και τα συνήθη είδη παιχνιδιού. Φωτογραφία ενός άδειου πάρκου με ράμπα για σκέιτμπορντ στο South Inch του Perth στη Σκωτία.

Καλικάντζαροι και ουράνια τόξα

Σχεδόν αμέσως μετά την επιβολή του lockdown και της κατ’ οίκον εκπαίδευσης που ακολούθησε, πολλές οικογένειες εξέφρασαν τις ελπίδες και τα άγχη τους δημιουργώντας διάφορα έργα τέχνης με παιχνιδιάρικη διάθεση που κρεμούσαν στα παράθυρα των σπιτιών τους.

Το γκράφιτι τα σπάει, εντάξει;

Δυο μήνες αφού επιβλήθηκε το lockdown άρχισε να εμφανίζεται ένας παιχνιδιάρικος τρόπος διαμαρτυρίας μαζί με τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης. Το γκράφιτι αυτό βρίσκεται κάτω από τη γέφυρα A9, πάνω από τον ποταμό Almond, στο Inveralmond του Perth, στη Σκωτία.

Ζωγραφιές με κιμωλία στο lockdown

Στη διάρκεια του lockdown τα παιδιά ανακάλυψαν και πάλι κάποιους παραδοσιακούς τρόπους παιχνιδιού κοντύτερα στο σπίτι. Ζωγραφιές και παιχνίδια με κιμωλία ξεφύτρωσαν σε πεζοδρόμια σε πολλά μέρη. Εδώ βλέπουμε μια τέτοια περίπτωση στο κέντρο του Perth, στη Σκωτία.

Ζωγραφισμένα βότσαλα

Λίγο πριν τη λήξη του lockdown, τα παιδιά άρχισαν να αφήνουν ζωγραφισμένα βότσαλα έξω από τα σχολεία τους ως ένδειξη αλληλεγγύης και συμπαράστασης.

Στη φωτογραφία βλέπουμε ένα τμήμα μιας «κάμπιας από βότσαλα» που έφτιαξαν παιδάκια του δημοτικού σχολείου Moncrieffe, έξω από το σχολείο τους στο Perth της Σκωτίας.

Από τη Βουδαπέστη

Όταν άρχισαν να εξαντλούνται τα αποθέματα μασκών από τα καταστήματα, ήθελα και εγώ να είμαι κατάλληλα προστατευμένος με τον δικό μου, ξεχωριστό τρόπο. Επέλεξα να βασιστώ στο σχέδιο της μάσκας που φορούσαν οι γιατροί στην επιδημία πανώλης τον Μεσαίωνα. Ήμουν σίγουρος ότι εφόσον ήταν αποτελεσματική τον Μεσαίωνα, θα είναι και τώρα. Την παρέλαβα πάνω στην ώρα, τον Απρίλιο. Μια φορά την εβδομάδα έκανα τα ψώνια μου, περπατούσα στο δρόμο και χρησιμοποιούσα τα μέσα μαζικής μεταφοράς φορώντας τη μάσκα. Όπου εμφανιζόμουν, οι συζητήσεις κόβονταν μαχαίρι και ο κόσμος πάγωνε από φόβο. Επαγγελματίες φωτογράφοι εξακολουθούν να με παίρνουν τηλέφωνο για να κάνουμε φωτογράφηση στο δρόμο. Είτε υπάρχει πανδημία είτε όχι, ο κόσμος δεν πρέπει να χάνει το χιούμορ του, ακόμα και αν είναι κάπως μακάβριο.

Από την πόλη Mosonmagyarórvár

Όλα ξεκίνησαν το βράδυ της 13ης Μαρτίου, όταν ανακοινώθηκε το κλείσιμο των σχολείων από την επόμενη Δευτέρα. Όλοι νομίζαμε ότι τα σχολεία θα έκλειναν για μία, το πολύ δύο εβδομάδες....κάναμε λάθος.

Οι μάσκες είναι από λινό ύφασμα. Δώσαμε πολύχρωμες στα παιδιά και λευκές με τρεις στρώσεις υφάσματος στους υπόλοιπους. Ελπίζω να επιστρέψουμε σύντομα στις γνωστές μας συνήθειες. Τα πράγματα πάνε καλύτερα τώρα. Άνοιξε η καλοκαιρινή κατασκήνωση και μπορώ να είμαι και πάλι με τους φίλους μου.

Από την πόλη Mezőkövesd

Μια μοδίστρα της περιοχής έραψε τη μάσκα μου για το γάμο μου. Βιαζόμασταν και για αυτό δεν είναι κεντημένη. Η οικογένειά μου έχει ρίζες Matyó και πολλές γενιές γυναικών κεντούσαν όμορφα ρούχα και διακοσμητικά.

Ο γάμος μου έγινε στις 21 Μαρτίου στην πόλη Mezőkövesd, όπου η φιλενάδα μου έγινε σύζυγός μου και από Beáta Görzsöny έγινε Beáta Kiss. :) Λόγω των μέτρων ασφαλείας είχαμε λίγους μόνο καλεσμένους την ημέρα εκείνη. Είναι μια παράξενη αλλά όμορφη ανάμνηση.

Από την πόλη Debrecen

Διαβάσαμε στον τοπικό τύπο αλλά και στο διαδίκτυο ότι η κυβέρνηση ζήτησε από τους πολίτες να βοηθήσουν την κατάσταση ράβοντας μάσκες στα σπίτια τους. Αφού εγγραφήκαμε ηλεκτρονικά, λάβαμε θετική απάντηση από ένα από τα πολιτιστικά κέντρα του Debrecen, το οποίο στη συνέχεια μας έστειλε όλα τα απαραίτητα υλικά, τα ελαστικά κορδόνια και το σχέδιο για τις μάσκες. Από εκεί και έπειτα όλα ήταν εύκολα. Ο σύζυγός μου σχεδίασε το πατρόν, ο γιος μου (με μειωμένη εργασιακή ικανότητα) έκοψε τα υφάσματα και εγώ έραψα τις μάσκες. Φτιάξαμε πάνω από 150 μάσκες μέσα σε λίγες ημέρες. Διασκεδάσαμε αλλά κάναμε και κάτι χρήσιμο!

Από την πόλη Herend

Είμαι από την πόλη Herend. Συνεργαστήκαμε με αρκετούς βοηθούς, ραφεία και χορηγούς, κατασκευάσαμε εθελοντικά περίπου 50.000 μάσκες στην κομητεία Veszprém και τις μοιράσαμε δωρεάν. Οι περισσότερες διανεμήθηκαν σε νοσοκομεία και φαρμακεία.

Νέα ετερότητα

Ζητήσαμε από τους επισκέπτες μας να μας στείλουν φωτογραφίες στις οποίες φορούν τις μάσκες τους. Οι μάσκες αυτές είναι υποχρεωτικές και, συνεπώς, προσδιορίζουν νέες φυσιογνωμίες στους δημόσιους χώρους. Ιούλιος 2020

Εγγύς κληρονομιά

Κατά την περίοδο του εγκλεισμού ζητήσαμε από τα μέλη του κοινού μας να μετατρέψουν το σπίτι τους σε μουσείο και να μιλήσουν αναλυτικά για το «αγαπημένο τους έκθεμα» σε ένα βίντεο. Ο Alfonso δήλωσε ότι το καπέλο του τού έφερνε στο νου πολλές αναμνήσεις από τη χώρα του, το Μεξικό. Απρίλιος-Μάιος 2020

Ανθρωπολογία μιας κρίσης

Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού, περισσότεροι από 20 ανθρωπολόγοι συνεργάστηκαν με το μουσείο και μοιράστηκαν κάποιες ενδείξεις σχετικά με το τι συνέβαινε και ποιες αλλαγές θα έπρεπε να αναμένονται στην ανθρώπινη ζωή έπειτα από αυτή την εμπειρία. Δημοσιεύσαμε τα άρθρα τους στον ιστότοπο του Εθνικού Μουσείου Ανθρωπολογίας. Η εικόνα αυτή εμφανίζεται στο άρθρο του Álvaro Alconada «Σε κατάσταση αναμονής και περίοδο περισυλλογής».

Το μήνυμα στο χαρτί λέει: «Μην με αγγίζεις! Μπορεί να έχω τον ιό!» Μάιος-Ιούνιος 2020

Παράθυρα στον κόσμο

Κατά τις εβδομάδες στις οποίες οι Ισπανοί ήταν έγκλειστοι στα σπίτια τους ώστε να αποφύγουν να νοσήσουν από τον κορονοϊό, τα παράθυρά τους ήταν ο μόνος τρόπος για να δουν τι συνέβαινε έξω, στον δρόμο ή στη γειτονιά τους. Γι’ αυτό, τους ζητήσαμε να μας στείλουν φωτογραφίες τους. Αυτή η φωτογραφία από το παράθυρο της Ana δείχνει ότι, παρά το γεγονός ότι είμαστε έγκλειστοι στα σπίτια μας, μπορούμε ακόμα να δούμε το ουράνιο τόξο. Απρίλιος-Μάιος 2020

Νέα καθημερινή ζωή

Ζητήσαμε επίσης από τα μέλη της κοινότητάς μας να μας στείλουν φωτογραφίες που έδειχναν πώς ήταν η επιστροφή στις γειτονιές τους, έπειτα από μήνες που δεν μπορούσαν να τις επισκεφτούν. Ο Ángel έστειλε μια φωτογραφία που δείχνει την πρώτη επίσκεψή του στην εκκλησία έπειτα από πολύ καιρό. Ιούνιος 2020

Συμμετέχοντες στη χορευτική κοινωνική εκδήλωση Poikkeusliike («Εξαιρετικές κινήσεις») στη συνοικία Ruoholahti του Ελσίνκι, στις 27 Μαρτίου 2020. Οι ενδιαφερόμενοι συμμετείχαν σε μια διαδικτυακή χορευτική εκδήλωση σε όλη τη Φινλανδία, χορεύοντας για 20 λεπτά ταυτόχρονα στον χώρο της επιλογής τους.

Η τοιχογραφία Superhoitaja («Υπερ-νοσοκόμα») ευχαριστεί τους νοσηλευτές για το έργο τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού. Αυτό το γκράφιτι από τη Molotow Finland αποτελεί φόρο τιμής για τους εργαζομένους στον τομέα της υγείας και βρίσκεται στην περιοχή Konepaja της συνοικίας Vallila του Ελσίνκι (28 Απριλίου 2020).

Οι τρόφιμοι του Loppukiri, του δημόσιου γηροκομείου στη συνοικία Arabianranta του Ελσίνκι, τραγουδούν ομαδικά κατά το δειλινό της 19ης Μαρτίου 2020. Οι τρόφιμοι ηλικίας άνω των 70 ετών απέφευγαν να έρθουν σε επαφή με άλλα άτομα κατά τη διάρκεια της απαγόρευσης της κυκλοφορίας λόγω του κορονοϊού.

Μάθημα περιβαλλοντικής αγωγής στο πάρκο Sinebrychoff για την τάξη 3B της Γερμανικής Σχολής του Ελσίνκι (Deutsche Schule Helsinki), στις 26 Μαΐου 2020. Όταν τα σχολεία άνοιξαν ξανά στα μέσα Μαΐου, ορισμένες τάξεις έκαναν μαθήματα στο ύπαιθρο, ενώ άλλες σε εσωτερικούς χώρους. Στο φόντο διακρίνεται η δασκάλα ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών, Anmol Dogar.

Παρά την απειλή του κορονοϊού, η οργάνωση Hurstin Apu διένειμε τρόφιμα σε φτωχά και μειονεκτούντα άτομα στη συνοικία Kallio του Ελσίνκι, στις 17 Απριλίου 2020. Λόγω της απαγόρευσης της κυκλοφορίας δεν δημιουργήθηκαν ουρές και τα τρόφιμα διανέμονταν όποτε οι πολίτες έρχονταν να τα ζητήσουν. Αυτή η φιλανθρωπική οργάνωση διανέμει πακέτα με τρόφιμα και ρουχισμό καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου σε όσους τα έχουν ανάγκη και οργανώνει διάφορες εκδηλώσεις.

Με το ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού, εμείς στο Εθνογραφικό Μουσείο Σλοβενίας, ως μέλη ενός ιδρύματος κοινωνικής ευθύνης, αναρωτηθήκαμε πώς θα μπορούσαμε να ανταποκριθούμε σε αυτή την κατάσταση και, κυρίως, πώς θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους στη δεδομένη συγκυρία. Αποφασίσαμε να συγκεντρώσουμε τα αστεία που άρχισαν να κυκλοφορούν μεταξύ μας. Με τη δράση αυτή θελήσαμε να φτιάξουμε το κέφι των ανθρώπων, και να τους ανακουφίσουμε από τις καθημερινές ανησυχίες, τους φόβους και τα άγχη τους όσον αφορά την ασθένεια, την απομόνωση και τη μοναξιά.

Από την άλλη, θέλαμε επίσης να καταγράψουμε την κοινωνική κατάσταση με αστεία που ανήκουν στην πνευματική πολιτιστική κληρονομιά μας. Σύμφωνα με ένα από αυτά, αν λάβουμε υπόψη τον αριθμό των αστείων που έχουν κυκλοφορήσει, πρέπει να συμπεράνουμε ότι η σημερινή πανδημία είναι η πιο ευχάριστη που έχει υπάρξει ποτέ. Ένα άλλο διατείνεται ότι τα αστεία για τον κορονοϊό εξαπλώνονται ταχύτερα από τον ίδιο τον ιό.

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των αστείων είναι η μετάδοση από στόμα σε στόμα αλλά, στη συγκεκριμένη κατάσταση, στην οποία ήμασταν αναγκασμένοι να μείνουμε σπίτι, τα πάντα γίνονταν μέσω διαδικτύου και σύγχρονων τρόπων επικοινωνίας.

Μέσα σε δύο μήνες συγκεντρώσαμε πάνω από 1.000 αστεία, τα οποία επί του παρόντος προβάλλονται μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή στην κύρια αίθουσα του μουσείου και σε έναν εξωτερικό πίνακα μπροστά από το μουσείο, στον οποίο γράφουμε νέα αστεία κάθε εβδομάδα. Για τη Θερινή Νύχτα Μουσείων στις 20 Ιουνίου 2020 ετοιμάζουμε μια έκθεση που τιτλοφορείται «Koronski humor».

Απόσπασμα της έκθεσης ΚΟΡΟΝΟΧΙΟΥΜΟΡ: αστεία στον καιρό της πανδημίας COVID-19 (υπάρχει και ενότητα «κατ' οίκον εκπαίδευση εναντίον εργασίας από το σπίτι»).

Ο Sami Nasr από την κομητεία Μόναχαν απολαμβάνει το δροσερό αεράκι από το παράθυρο του αυτοκινήτου κατά τη διάρκεια μιας βόλτας, μετά τη χαλάρωση των μέτρων περιορισμού της κυκλοφορίας των πολιτών.

Εικόνα της Tara McCarron από την κομητεία Μόναχαν και μιας συναδέλφου της, κατά την εργασία τους σε έναν θάλαμο ασθενών με Covid-19.

Εικόνα δρόμου στη βόρεια κομητεία Μόναχαν κατά τη διάρκεια του περιορισμού της κυκλοφορίας λόγω της νόσου Covid-19.

Εικόνα του Glenn Murphy και της οικογένειάς του από το Μόναχαν, ο οποίος έτρεξε μαραθώνιο γύρω από το σπίτι του κατά τη διάρκεια του περιορισμού της κυκλοφορίας και συγκέντρωσε πάνω από 13.500 ευρώ για τους εργαζομένους στην πρώτη γραμμή στο Μόναχαν.

Μάσκα με κεντημένη βιολέτα

«Ως μεγάλη λάτρης του κεντήματος, ξέρω πολύ καλά πόσο χρόνο απαιτεί· επίσης κεντάω πολύ στον ελεύθερο χρόνο μου. Η μάσκα έχει δύο φύλλα και είναι χειροποίητη. Διάλεξα τη βιολέτα για να τη διακοσμήσω, για δύο λόγους: είναι ένα από τα πρώτα λουλούδια που ανθίζουν την άνοιξη, ακριβώς την εποχή που έφτασε η πανδημία στην Ουγγαρία και, από την άλλη, συμβολίζει την αναγέννηση και την ελπίδα, για την καταπολέμηση του ιού.»

Τεχνολογία και δημιουργικότητα

«Τόσο ο άντρας μου όσο κι εγώ εργαζόμασταν από το σπίτι κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού. Η καθημερινή μου ρουτίνα είναι αρκετά ισορροπημένη και πολυάσχολη. Ο δικός του φόρτος εργασίας δεν είναι ομοιογενής, αλλά η εποπτεία είναι αυστηρή και οι δραστηριότητές του στην οθόνη ελέγχονται κατά διαστήματα. Ωστόσο, αυτό είναι εκνευριστικό όταν δεν έχει τίποτα να κάνει, ενώ ξέρει ότι θα μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα στο σπίτι. Η λύση στο πρόβλημά μας είναι τα ξύλινα καλαμάκια. Όσο εγώ δουλεύω, η άλλη οθόνη παραμένει επίσης ενεργή.»

Στο κέντρο του τραπεζιού

«Μου αρέσει να περνώ τον χρόνο μου δημιουργικά, όσον αφορά τη διακόσμηση. Αυτό το δημιούργημά μου έγινε για να στολίσει το πασχαλινό τραπέζι. Δεν είχαμε δει τα μέλη της οικογένειάς μας για αρκετές εβδομάδες και είχε γίνει καθημερινή ρουτίνα να παρακολουθούμε τις ενημερώσεις σχετικά με τον ιό στην τηλεόραση. Είμαι πεπεισμένη ότι η ζωή μας μπορεί να γίνει πολύ καλύτερη με λίγη αίσθηση του χιούμορ.»

Μάσκες με νόημα

«Μόλις η πανδημία εμφανίστηκε στην Ουγγαρία, οι άνθρωποι άρχισαν να αγοράζουν μάσκες σαν τρελοί, αποφάσισα λοιπόν να φτιάξω μόνη μου τις δικές μου, αφού αυτή φαινόταν να είναι η μόνη λύση. Έψαχνα ένα βαμβακερό μπλουζάκι υψηλής ποιότητας από το πίσω μέρος του οποίου θα μπορούσα να φτιάξω 6 μάσκες.

Αυτή η εικόνα έχει νόημα για εμένα, επειδή η Ιταλία είναι η αγαπημένη μου χώρα και ήταν επίσης η πρώτη χώρα που ήρθε αντιμέτωπη με τον ιό στην Ευρώπη. Υπάρχει η ιταλική έκφραση "dare una mano", η οποία σημαίνει: "τείνω χείρα βοηθείας". Από το μπλουζάκι λείπει μόνο ένα μανίκι, το οποίο συμβολίζει στην κυριολεξία τη χείρα βοηθείας που θα έπρεπε να είχαν τείνει στην Ιταλία οι χώρες από τις οποίες προέρχονται οι τουρίστες που αγοράζουν κυρίως αυτά τα εμπορεύματα.»

Σιδερώστρα

«Αυτή η σιδερώστρα απέκτησε πολύ σημαντικότερο ρόλο στην καθημερινή μας ζωή τις τελευταίες εφτά εβδομάδες από ό,τι τα προηγούμενα δέκα χρόνια.

Το ύψος της προσαρμόζεται, επομένως, ήταν τέλεια για να τοποθετούμε τον φορητό υπολογιστή κατά τη διάρκεια των διαδικτυακών μαθημάτων που έκανε το παιδί μου στο πιάνο, ώστε ο δάσκαλος να βλέπει άψογα όχι μόνο τη στάση του αλλά και τα δάχτυλά του. Μόνο και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο, άξιζε η αγορά της.»

Μαζί και χώρια

Μια κόρη μιλά με τη μητέρα της στο τηλέφωνο. Η μητέρα ζει σε γηροκομείο, αλλά οι δύο γυναίκες κατάφεραν να ιδωθούν, τηρώντας τους κανονισμούς και τις αποστάσεις.

Γυρίστε σπίτια σας

Μολονότι οι οδηγίες στη Δανία έλεγαν ότι οι άνθρωποι έπρεπε να μείνουν σπίτι, σε μια αραιοκατοικημένη τοπική περιοχή εμφανίστηκαν το Πάσχα πολυάριθμοι άνθρωποι που έκαναν πεζοπορία στη φύση, λόγω της μικρής απόστασης από την κατοικία τους. Μια κάτοικος της περιοχής που εκνευρίστηκε από τη συρροή ατόμων έφτιαξε ένα σήμα με την επιγραφή «Γυρίστε σπίτια σας» και το τοποθέτησε στον δρόμο. Οι γείτονές της ενοχλήθηκαν ιδιαιτέρως από την πράξη αυτή, γι’ αυτό αναγκάστηκε να το αφαιρέσει στο τέλος.

Γενέθλια

Γενέθλια χωρίς καλεσμένους! Τα γηροκομεία είχαν κλείσει και δεν επιτρεπόταν η είσοδος επισκεπτών λόγω του ιού. Γι’ αυτό η οικογένεια της Grethe Gertsen έπρεπε να συγκεντρωθεί έξω από το γηροκομείο στις 2 Απριλίου, για να γιορτάσει τα 91α γενέθλιά της. Η Grethe κάθεται στο παράθυρο.

Νοσοκόμα

Το μουσείο συγκεντρώνει καθημερινά αναφορές από άτομα που αισθάνονται ξαφνικά ότι έχουν έρθει όλα τα πάνω κάτω. Η Charlotte Høj Opheim-Winje εργάζεται συνήθως ως νοσοκόμα σε ορθοπεδικά χειρουργεία, αλλά επανεκπαιδεύτηκε μέσα σε λίγες μέρες, ώστε να διαχειρίζεται ασθενείς με κορονοϊό στο νοσοκομείο Farsø. Η ιστορία της έχει πλέον καταγραφεί για τις μελλοντικές γενιές.

Netto

Προτού μπουν στα σουπερμάρκετ και τα μπακάλικα, οι πελάτες ενθαρρύνονται να φροντίζουν την υγεία των άλλων και των εργαζομένων, τηρώντας τις αποστάσεις. Επιπλέον, τα καταστήματα ενημερώνουν τους πελάτες ότι δεν υπάρχει λόγος να αδειάζουν τα ράφια, εφόσον εξακολουθούν να γίνονται καθημερινές παραδόσεις όλων των εμπορευμάτων. Οι επιγραφές και οι προειδοποιήσεις αποτελούν σημαντικό μέρος της τεκμηρίωσης που συγκεντρώνει το μουσείο μας σχετικά με αυτή την πολύ ιδιαίτερη κατάσταση. Αργότερα κάποιες από αυτές θα προστεθούν στη συλλογή του μουσείου. Επιπλέον, το μουσείο συνεργάζεται με τον δήμο, προκειμένου να αποκτήσει περιλήψεις αποφάσεων και άλλα σημαντικά δημοτικά έγγραφα.

Østerbrogade

Άδειοι δρόμοι και ερημωμένες πόλεις. Οι άνθρωποι μένουν σπίτι, γεγονός το οποίο αποτελεί επίσης σημαντικό μέρος της τεκμηρίωσης που συγκεντρώνει το μουσείο.

Γεγονότα

Αντισηπτικά, πλαστικά γάντια και επιγραφές που σας ενημερώνουν πώς να συμπεριφέρεστε στο σουπερμάρκετ, συμπεριλαμβανομένης της μέγιστης χωρητικότητας του καταστήματος. Τα ψώνια μετατράπηκαν ξαφνικά σε επικίνδυνη δραστηριότητα και δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που ήταν πριν. Αυτό το γεγονός τεκμηριώνεται επί του παρόντος από το μουσείο, το οποίο θεωρεί την κρίση COVID-19 μοναδική ευκαιρία για την τεκμηρίωση της ιστορίας όπως συμβαίνει αυτήν τη στιγμή. Αυτό που έχει πραγματικά σημασία για το μουσείο είναι να αποτυπώσει όλες τις αλλαγές που γίνονται.

Καροτσάκι λαϊκής

«Πριν», αυτό το καροτσάκι ήταν σύμβολο των αγορών που «έπρεπε να γίνουν» το σαββατοκύριακο, εις βάρος άλλων περισσότερο ελκυστικών ασχολιών. Το τραβούσαμε λίγο απρόθυμα και το βλέπαμε μόνο ως χρηστικό αντικείμενο. Σήμερα, την εποχή του εγκλεισμού, έχει γίνει σύμβολο εξόδου και περιπέτειας.

Στεγνωτήριο

Καθώς η γυναίκα μου (αυτή με το καροτσάκι) τηλεργάζεται στο δωμάτιο που αποκαλούμε γραφείο, είμαι περιορισμένη στη σαλοτραπεζαρία μας... αλλά το γραφείο μας στο παρελθόν ήταν επίσης αίθουσα πιάνου, τραγουδιού, υπολογιστή και ζωγραφικής, ενώ κάθε 2-3 μέρες χρησίμευε ως στεγνωτήριο.

Η Plume κι εγώ ζούμε πλέον στην τραπεζαρία/στεγνωτήριο. Η μόνη μου παρηγοριά είναι ότι λόγω εγκλεισμού το σιδέρωμα είναι περιττό (...) κι έτσι δεν χρειάζεται να ζούμε επίσης στο σιδερωτήριο!

Κινητό τηλέφωνο

Από την έναρξη του εγκλεισμού το κινητό μου μού έχει γίνει απολύτως απαραίτητο, επειδή με αυτό μπορώ να καλώ την οικογένεια και τους φίλους μου... Χάρη στο κινητό μου, μπορώ επίσης να έχω επαφή με τον δάσκαλό μου.

Το παλιό μου τηλέφωνο έσπασε το σαββατοκύριακο ακριβώς πριν αρχίσει ο εγκλεισμός και κατάφερα να αγοράσω άλλο κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, την Τετάρτη που όλα τα καταστήματα έπρεπε να κλείσουν το μεσημέρι. Έφτασα στο κατάστημα μια ώρα πριν κλείσει. Ευτυχώς!

Παγίδα 2020 / Δεν είμαι εδώ 2020

«Μολονότι το σπίτι των γονιών μου είναι πολύ μεγαλύτερο από την γκαρσονιέρα στην οποία ζούσα στο Βουκουρέστι πριν από την καραντίνα, νιώθω ότι βρίσκομαι σε ένα από εκείνα τα μεγάλα κλουβιά στον ζωολογικό κήπο, όπου τα ζώα διαβιούν υπό συνθήκες που αναπαράγουν τον φυσικό οικότοπό τους, αλλά εξακολουθούν να μην είναι ελεύθερα.»

Το σπίτι είναι παντού: Δεν υπάρχει εξωτερικός χώρος, 2020 / Θα σας καλέσουμε, 2020

«Δυστυχώς, η κατάσταση με πιέζει να κρατήσω το διαμέρισμά ως μοναδική "κατοικία" μου. Με τη ζωγραφική μπορώ να ξεφύγω λίγο και να ταξιδέψω σε διαφορετικούς χώρους με γνώριμη ατμόσφαιρα. Αν και η διάθεση των έργων μου χαρακτηρίζεται από μοναξιά και ανία, θεωρώ την περίοδο αυτή ιδιαίτερα ευνοϊκή για την περαιτέρω καλλιτεχνική ανάπτυξη.»

Ημερολόγιο οικειοθελούς απομόνωσης, απόσπασμα

«Η σειρά "Τι μέρα είναι" είναι ένα σύντομο ημερολόγιο οικειοθελούς απομόνωσης, το οποίο αποτυπώνει την προσωπική μου διαδικασία προσαρμογής στην πανδημία, η οποία διήρκεσε σχεδόν έναν μήνα. Ξεκίνησε ως πανεπιστημιακή εργασία και αποδείχθηκε εντέλει μία από τις πλέον θεραπευτικές δραστηριότητες που έχω κάνει αυτούς τους μήνες.

Το ημερολόγιο αποτελείται από δύο μέρη: το πρώτο μέρος απαντά στο ερώτημα "Πού βρίσκομαι;" και αντικατοπτρίζει κυρίως τις ψυχολογικές μεταβολές που επέρχονται λόγω της νέας και ριζικά διαφορετικής πραγματικότητας ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους στους οποίους παγιδευτήκαμε από τη μια στιγμή στην άλλη. Το δεύτερο μέρος αφορά το ερώτημα "Πού θα ήθελα να είμαι;" και περιγράφει νοσταλγικά τις πάλαι ποτέ συνηθισμένες μικροεπιθυμίες οι οποίες εισβάλλουν διαρκώς στις σκέψεις μας αυτούς τους καιρούς.»